This is a test

Werelden delen – Deel 1

Het is alweer bijna een jaar geleden dat ik voor het laatst iets op deze site heb gepost. Het wordt weer tijd om uit mijn schulpt te kruipen, mezelf open te stellen en mijn werk de wijde wereld in te werpen ter lering en (leed)vermaak voor een ieder die geïnteresseerd is. Het is moeilijk om het te hebben over verhalen waarmee je wellicht mee wil doen aan schrijfwedstrijden. De verhalen moeten meestal anoniem worden ingezonden en dat gaat een beetje moeilijk als je er blogs over schrijft. Maar ik heb een aantal verhalen, en belangrijker nog, werelden, waarvan ik weet dat ik ze niet ga gebruiken voor schrijfwedstrijden omdat ik die al heb gedeeld met het internet. En in twee van die werelden wil ik zeker meer verhalen schrijven. Ik heb besloten om de komende tijd wat zeer korte verhalen en sfeerschetsen te schrijven in en over die werelden. Dit om mezelf weer aan het schrijven te zetten en om deze werelden verder uit te diepen als voorbereiding voor langere verhalen. En die schrijfsels was ik van plan om met jullie te delen. Maar het leek me eerst leuk om in het kort deze werelden te introduceren. De eerste van deze werelden is die van mijn Harland Award verhaal “Het Laatste Licht” (die op deze site te lezen is).

De wereld van de Versplinterde Zon

Ooit scheen de zon in de hemel en was de tijd verdeeld in dag en nacht, tot het firmament barste en de zon versplinterde. De wereld werd ondergedompeld in een eindeloze nacht, hier en daar doorbroken door lichtgevende kristallen, de zonnesplinters. Deze catastrofe wordt slechts in mythes herinnerd en de wereld daarvoor is onvoorstelbaar voor de mensen die overleven in het schaarse licht van de zonnesplinters.

Het machtigste rijk in de bekende wereld is de Republiek der Verenigde Provinciën van het Schijnende Eiland. De Republiek is gezegend door de gigantische zonnesplinters die vanaf de toppen van de Wervelbergen schijnen. De vruchtbare landerijen aan de voeten van deze bergen en de bossen die op de flanken groeien zorgen voor ongekende rijkdom.

De kerk van de Godin is de staatsreligie van de Republiek. Deze leert dat het de zondige aard van de mens was die de zon, het hart van de Godin, deed barsten. Het was de zonde van Orev die haar hart uiteindelijk uiteen deed spatten. Maar er is hoop, zo preken de priesters en bisschoppen van de kerk. Als alle zonnesplinters verenigd worden zal het hart van de Godin hersteld worden en de wereld weer het paradijs worden die het ooit was. Wat dit precies inhoud is een onderwerp van eindeloze theologische discussies. De een gelooft dat de wereld gered is als alle zonnesplinters in handen zijn van gelovigen, de ander dat de zonnesplinters bijeengebracht moeten worden op het Schijnende Eiland.

Hoe dan ook, het wordt gezien als het goddelijk mandaat van de Republiek om het hart van de Godin te herenigen. De onderwerping van andere volkeren, zoals die van de nabijgelegen Archipel, en het afvoeren van hun zonnesplinters naar de Republiek is een noodzakelijk kwaad. Ja, de onderworpenen worden samen met hun zonnesplinters verscheept en als slaaf te werk worden gezet in de landerijen op het Schijnende Eiland. Is dat geen genadiger lot dan ze achterlaten in de nacht? Het mag duidelijk zijn dat de bewoners van de Archipel daar anders over denken.

Magie

Voor een exotische wereld als die van de Versplinterde Zon is er relatief weinig magie. Natuurlijk zijn de zonnesplinters magisch. Maar ik heb heel bewust geen uitgebreid magie-systeem bedacht rondom deze zonnesplinters. De magie die bestaat in deze wereld is, in principe, vrij simpel. Het kristal waar het firmament van gemaakt is, wat zwarter dan zwart is en licht en warmte lijkt te absorberen, is de tegenpool van het kristal waar de zonnesplinters uit bestaan. Breng de twee samen en het heeft desastreuze gevolgen, zoals in het verhaal Het Laatste Licht beschreven is. Ik hoop dat ik in de toekomst de verleiding kan weerstaan om verdere complexiteit toe te voegen aangezien ik denk dat de simpelheid van de magie, met de symboliek van dag en nacht, van licht en duisternis, een van de sterke punten is van deze wereld.

 

Thema’s

De wereld van de Versplinterde Zon is opgezet om het te hebben over imperialisme en kolonialisme. Het is dan ook geen toeval dat de Republiek doet denken aan het Nederland van de Gouden Eeuw, of dat de hoofdstad ervan, Raadsdam eigenlijk een menging is van mijn woonplaats Utrecht en Amsterdam.

Het is niet de bedoeling om dit geheel zwart/wit te neer te zetten. Niet iedere inwoner van de Republiek is een monster en niet iedere Archipel-bewoner een slachtoffer. Het is voor mij belangrijk om duidelijk te maken dat het systeem van uitbuiting verder gaat dan de koloniën en dat ook in de Republiek slechts weinigen, de regerende raadsfamilies, er echt van profiteren.

Maar het is niet allemaal doem en verderfenis en al het slechte wat de mensheid heeft voortgebracht. Deze wereld heb ik ook bedacht om verhalen te kunnen vertellen over driemasters die de eindeloze nacht en de woeste zeeën trotseren op weg naar verre oorden,  over zeeslagen met bulderende kanonnen en, hoe kan het ook anders, over piraten.

 

Inspiratie

Deze wereld heeft een tijd lang moeten rijpen voordat het de huidige vorm kreeg. Uiteindelijk komt het voort uit het verlangen om een echt exotische wereld neer te zetten. Oorspronkelijk was het een wereld waarin de overlevenden van een magische Apocalyps, allen vreemde niet menselijke wezens, overleefden in, op en rondom een ondergrondse zee. De wereld is nogal veranderd met de jaren.

Het idee van schepen in een eindeloze nacht komt van een reis naar Engeland in mijn tienerjaren waarin we in de nacht met de veerboot de oversteek maakten. Het was bewolkt en, zo midden op zee, leek het net alsof de veerboot het enige eiland van licht in de duisternis was. Dat gevoel is mij altijd bijgebleven. Ook de ritten met de auto van mijn grootouders terug naar huis met de lampen boven de snelweg die voorbij flitsten en de eenzame lichten tussen de weilanden zijn een inspiratiebron geweest.

De kosmologie van de wereld is geïnspireerd op het geocentrische wereldbeeld van Aristoteles. Dus ik heb eigenlijk het oorspronkelijke idee van een grot op een groter vlak getrokken. Die stap maakte de barst in het firmament mogelijk en het idee van de barst maakte weer het idee van firmament-kristallen als tegenpolen van de zonnesplinters mogelijk.

De Dark Souls computerspellen, die erg spelen met de symboliek van een dovend vuur als representatie van het sterven van de wereld, en de troosteloze sfeer die daarin wordt neergezet hebben zeker invloed gehad mijn beeldvorming van de wereld.

Het was de Netflix-serie  Jessica Jones, waarin het idee van superkrachten gebruikt wordt om het thema van seksueel misbruik te verscherpen, die mij aanzette om het idee van zonnesplinters te gaan gebruiken om de thema’s van kolonialisme en imperialisme kracht bij te zetten. Dat maakte het weer mogelijk voor mij om me te laten inspireren door de Nederlandse geschiedenis. De geschiedenis is altijd een belangrijke inspiratiebron voor mij en De Versplinterde Zon bevat ook elementen van de Italiaanse stadstaten uit de Renaissance en de Engelse overheersing van Ierland.

Soundtrack

Bij een wereld (en een verhaal) hoort voor mij een soundtrack. Dit zijn de albums die ik op dit moment in mijn Versplinterde Zon playlist heb staan:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven